Psikolog gözüyle...

Oğlum için anaokulu araştırması yaptığım sırada okul müdürü olan psikolog hanımla görüşürken, tamamen okul üzerine olan konuşma, merakım yüzünden kişisel gelişime kadar gitti. Okul ile velinin birlikte hareket ettiğinden bahsederken:

"Bazen velilerimiz çok farklı isteklerde bulunuyor, o zaman orada duruyoruz, bir şey yapamayacağımızı söylüyoruz"

dedi. Çok farklı isteği "çocuğu kişilik olarak görmeyip tamamen kendi hayalindeki şekle büründürmek istemesi" olarak özetleyebilirim. Bu istek bir anne olarak bana da oldukça tuhaf geldi ama insanlar şekil şekil tabi! Bu durum karşısında ne tepki verdiklerini, daha doğrusu nasıl sakin karşılayıp sakin cevap verebildiklerini deli gibi merak ettim. Ben buna ne kadar çabalasam da henüz başarılı olmuş değilim. Merakımı da her zaman olduğu gibi dillendirdim.

Zira ben bu durumla karşılaşmış olsam sakin cevap verebilmek için en az yarım saate ihtiyacım var. İlk etapta sinirim beynime vuracak ve gözlerimden ne demek istediğim okunacak. Kendi iç sesimle dalaşacağım biraz...Sonra sakinleşemediğimi fark edip, kendimi soruyu soranın yavrusu yerine koymaktan vazgeçmeye karar vereceğim. En iyisi hislerimi olaya katmadan düşüneyim diyeceğim. Hissiz bir şekilde yarım yamalak düşüneceğim için istediğim cevabı veremeyeceğim.

Tamamen kişisel olan bu merakıma müdire hanım, sağolsun, kayıtsız kalmadı. Ama önce yaşımı sordu. "Bu yaşta böyle tepki verecek olmanız gayet normal" dedi. Bu beni biraz olsun normal sınırlarda olmam konusunda rahatlattı. "Aslında onlar da haklı, onlar da çocukları şöyle olsun, böyle olsun (kötü örnekler) istemiyorlar. Daha iyi bir kişilik için de böyle yardımcı olabileceklerini düşünüyorlar" diyerek olayın içinden sıyrılabilecek, derinlerde saklı olan iyi yanı buldu. Velinin tarafında olduğunu hissettirdikten sonra yanlış noktayı açıklıyor ama minik minik ve yumuşak, güleryüzlü girişlerle...İkna aşaması da bu bölümden sonra oluyor.

"Tamamen bir çocuğa anlatır gibi..." dedim.
"Kesinlikle! Ama daha zor. Çocuklar olayın en kolay yanı, inanın. Zor olan: veliler"

Benim hayatta kabullenemediğim koca koca insanların anlaşabilmek için direkt konuşamayıp bir çocuğa konuşur gibi konuşması sanırım...Ama kabullenmek lazım.